Tarihin sayfalarını geriye doğru çevirdiğimiz zaman, tarih bizleri günümüz olaylarına benzer günlere geri götürüyor aslında. Zaman Hz. Peygamber efendimizden yaklaşık yirmi beş yıl sonrasıydı. O günlerin Müslüman toplumlarına, Müslüman camianın pazarlarına, camilerine, sokaklarına, tarlalarına, iş hanelerine baktığımız zaman kısmen sorunlar olmasına rağmen hayat iç çatışmalara, sıcak savaşlara gebe kalmadan devam edip gidiyordu. Sadece kısmi olarak o günün devlet başkanının, müşavirinin, valilerinin, askerlerinin yanlış uygulamalarından dolayı halk kendi içinde birbirleri ile konuşur dururdu. Devlet erkânından olan yetkili kişiler kamu malını kendi kabilelerine, akranlarına, yandaşlarına hesapsız olarak sunuyor ve böylelikle onlarda kamu malından kendilerine lüks saraylar ve hatta şaraptan havuzlar bile yaptırıyorlardı. Diğer tarafta ise eli çalışmaktan nasır bağlamış fakirler, babalar, anneler akşam ne yiyeceklerinin hesabını yaparak çalışıyorlardı. Sabah evden çıkarken bu gün maişetimi sağlayabilecek miyim endişesi ile evden çıkıyorlardı. Halk tamamen kutuplaşma halini almıştı. Bir tarafta lüks ve varlık içerisinde yaşayan kamu malı yiyenler diğer tarafta ise ezilenler, sömürülenler, haklarından mahrum olanlar ve köleleştirilmek istenenler. Bu minvalde halkın ezilenleri, sömürülenleri, düzen tarafından ikinci plana atılanları dertlerini bilgelerin bilgesine ve en büyük bilgenin etrafında kümeleşen bilgelere açıyorlardı. En büyük bilge ve etrafında kümelenen bilgeler ise her defasında halka sükûneti, metaneti, taşkınlık yapmamayı tavsiye ediyor diğer taraftan da mezkûr devlet başkanına yanışlarını vurgulayarak kendisine çeki düzen vermesini tavsiye ediyor ve böylelikle halkın sakinleşeceğinin altını çiziyordu. Mezkûr devlet başkanı bilgenin her nasihatini dinliyor ancak bilge insan gittikten sonra yine bildiklerini okuyordu. Bilgenin nasihatleri kısa bir süreliğine devlet başkanında etkili olduğu zamanlarda da devreye karanlık ve gizli el olan müşavirin eli giriyor ve böylelikle yapılmaması geren şeyler yapılıyordu. Sonunda bu gidişata yeter artık deyip, bu duruma son vermek isteyen mustazaflar kendi adlarına en büyük bilgenin öğrencilerinden bir tanesini dertlerine tercümanlık yapması için devlet başkanına gönderdiler. Ancak gönderilen bu seçkin bilge devlet başkanı tarafından öldüresiye dövüldü ve bir başka seçkin bilge ise şam kentine ve sonrasında ölüm vadisi Rebeze'ye sürgün edildi. Bu durum birkaç yıl böylece devam etti gitti. Ama ezilen halklar, haklarından mahrum bırakılan mustazaflar bu duruma daha fazla dayanamadılar ve böylelikle devlet başkanının evinin etrafını sardılar. Kuşatma günlerce devam etti. Dışarıdan içeriye kimse giremiyor ve içeriden dışarıya kimse çıkamıyordu. Devlet başkanı, aile yakınları, müşaviri kuşatılmış ve bu kuşatılma birkaç gün sürmüştü. Kuşatma gerçekleşmeden önce olacakları tahmin eden devlet başkanı şam'da bulunan ve asker bakımından büyük bir güce sahip olan valisine bir mektup yazdı, durumu ona bildirdi ve bir an önce hükümetin merkezine-Medine'ye yardıma koşmasını ondan istedi. Bu arada en büyük bilge devlet başkanlığı makamında bulunan birisinin öldürülmesinin alışkanlık haline gelmemesi ve bundan da önemlisi Müslüman camianın içerisinde iç savaş çıkmaması için devlet başkanının evine evlatları ile yiyecek ve içecek göndererek olaydaki yapıcılığını da ortaya koymuş ve sonradan şam valisinin hakkında söylediklerini devre dışı bırakmıştır. Zira şam valisi iktidar hırsı ile en büyük bilgeyi devlet başkanının kanının dökülmesinde mes'ul görüyor ve kan davası güdüyordu. şam valisi büyük bir orduyu Medine'ye doğru göndermiş, ancak Medine'ye girmemelerini emretmiştir. Bu tutumu ile hem devlet başkanına taraf olanlara kendisini devlet başkanının yanında olduğunu gösterme görüntüsü vermiş ve hem de devlet başkanının öldürülmesine göz yummuştur.
Devlet başkanının öldürülmesinden sonra halkın kahır çoğunluğu tarafından en büyük bilge halkın ısrarları neticesinde devlet başkanlığı makamını kabul etmiştir. Bu durum şam valisinin bütün planlarını alt üst etmiştir. Zira o güvendiği güç ve imkânı neticesinde kendisinin devlet başkanı olması için uğraşmış ama bu olmamıştı. Durum böyle olunca şam valisi devlet başkanına biat edenler içersinde tanınmış iki kişiye mektup yazarak "devlet başkanlığına siz daha layıksınız" ben şam halkından önce biriniz sonra da diğeriniz için devlet başkanlığı unvanında biat aldım. Onun için öldürülen devlet başkanının kanlı gömleğini elimize alarak, onun kanını alma bahanesi ile yeni devlet başkanına ve hükümetine karşı gelelim ve böylelikle başkanlık makamı ehlinin eline geçmiş olur. İşte böylelikle devlet başkanı öldürülmüş ve kanlı gömleği şam valisinin eline geçmişti. En büyük bilgeye izdiham halinde biat edenlerin başını çeken bu iki kişi başkanlık makamını ve kendilerine gelen teklifi duyunca şam valisinin safına geçtilerve dönemin etkin ve söz sahibi bayanlarından birisini de yanlarına alarak ellerinde öldürülen başkanın kanlı göleği ile en büyük bilgeye karşı savaş başlattılar. Kanlı gömlek işini yapmış ve üç günlük savaş neticesinde 1700 kişi en büyük bilgenin askerlerinden 11.300 kişi de kanlı gömleği ellerinde bulunduranlardan öldürülmüşlerdir. Daha sonra kanlı gömlek bahane edilerek çok daha vahim olaylar yaşanmış ve bunun akabinde on sekiz aylık gibi uzun bir zaman savaş yapılmıştır. Savaşta yirmi bini en büyük bilgenin askerlerinden doksan bini de şam valisinin askerlerinden olmak üzere toplam 110 bin kişi öldürülmüştür. Sonrasında Kurnaz ve nefsini ilah edinen makam perest valinin istediği doğrultuda hakem olayı gerçekleşmiş ve böylelikle en büyük bilge anlaşılmamış ve devlet başkanlığına kanlı gömleği elinden ve dilinden bırakmayan dönemin makam perest valisi atanmıştır. Kanlı gömlekten kaynaklanan bunca olayın ve savaşın sonrasında en büyük bilgeye karşı harici bir grup ortaya çıkmış ve bir iç savaş daha yaşanmıştır. Bu savaşta da sayıları dört bin olan hariciler tarafından 3991 kişi öldürülmüş ve geri kalan dokuz kişi ise firar etmiştir, en büyük bilge tarafından ise yedi kişi şehit düşmüştür. Sonuç olarak tarihimizin o döneminde "Kanlı bir gömlek" bahane edilerek taraflardan toplam 126.998 kişi hayatını kaybetmiştir. Son savaşta firar eden dokuz kişiden biri ise sonunda en büyük bilgeyi şehit etmiştir.
Aziz kardeşlerim; tarih bir milletin aynası olmalıdır. İslam tarihinde yaşanmış bu olaydan bütün Müslümanların dersler çıkarması gerekir. Bugün komşumuz Suriye tarafından sınırlarımıza kim veya kimler tarafından atıldığı daha belli olmayan bombayı birileri "Kanlı gömlek" haline getirme çabası içerisindedirler. Bunun kimseye bir faydası olmaz. Komşumuzun devlet ricalleri özür mahiyetinde açıklamalar yaptığından ve olayın araştırıldığını söylediklerinden dolayı bu işin savaşa mahal verilmeden bir çözüme varması tüm Müslümanlara rahat bir nefes aldıracaktır. Bu olayı "kanlı gömlek" haline getirip ellerine almak isteyen bazı devlet ricalleri ve düşünürler daha düne kadar MAVİ MARMARA gemisi konusunda şöyle diyorlardı; Hiç kimse bizden bu olay sebebiyle İsrail'e savaş ilan etmemizi beklemesin. Böyle bir şey olmaz. Mümkün de değil, doğru da değil" Ama üzülerek söyleyecek olursak KONU SURİYE olunca aynı devlet ricalimiz şu açıklamayı yapıyor ne yazık ki; "Gereğinin yapılacağını tüm dünyanın bilmesini istiyoruz". Bu tür açıklamalar insanın aklına kanlı gömleği getiriyor ve duyarlı olan milyonlarca Müslümanı kaygılandırarak düşündürüyor. Zira "Kanlı gömlek" den dolayı zamanın silah teknolojisi zayıf olmasına rağmen 130 bine yakın insan hayatını kaybetti. Bu günün çok gelişmiş silahlarından dolayı bu gün yaşanan bu olayı ve benzerlerini "kanlı gömlek" haline getirerek, ellerde, dillerde dolaştırmak ve savaşa kapılar açmak milyonların ölümüne sebep olabilir. Bu vebalin altına kolay kolay kimse giremez, girmemelidir de. Zira bu olayı "kanlı gömlek haline getirmenin kimseye, halkı Müslüman olan hiçbir ülkeye faydası olmaz. Ancak ve ancak siyonistlere ve emperyalistlere fayda sağlar. Bu böyle biline…Savaşsız, Kansız bir dünya temennisi ile, selam ve dua ile…
Mehdi AKSU