İnsan bazen kendisini kaybediyor. Bu durumlarda normal şartlarda yapmayacağı şeyleri yapıyor. Sonrasında aklı başına gelse de iş işten geçip gitmiş oluyor.
Bir anlık gazap, bir anlık öfke, bir anlık kendini kaybetme öyle şeyler yaptırıyor ki; hayatının akışı değişiyor.
Eşini dövenler, eşini öldürenler, arkadaşını, iş arkadaşını öldürenler. Birçoğuna sorduğunuzda ‘kendimi kaybettim’ derler.
Bu durumda genelde bizde ‘cinnet geçirme’ tabiriyle kullanılır. Yani ‘kafasına cinler hâkim olmuş’, ne yaptığını bilmiyor. Elbette cinler insana hâkim olup bir şeyler yaptırmıyor, sadece insan kendisini kaybediyor.
Bunun en önemli sebeplerinden biri imanımızdaki eksikliktir. İmandaki eksiklik insanın sabrının az olmasına, öfkesini yenememesine ve neticesinde nefsine yenik düşerek normalde istemediği, yapmayacağı şeyleri yapmasına sebep olur.
Dövmek, öldürmek bunun en ağır neticeleridir.
Bazen ani bir öfke patlamasıyla, normalde konuşmayacağımız şeyler söyleriz. Kalpler kırarız. Normalde kızmadığımız şeylere kızarız.
Sebep, imanımızın zayıflığı ve öfkemize galip gelemememizdir ki müminlerin sıfatlarından biri öfkesine galip gelmesidir:
وَٱلْكَـٰظِمِينَ ٱلْغَيْظَ
“(Muttakiler)…öfkelerini yenenlerdirler.” Ali İmran/134
Bu tür bir öfke patlamasına düşmemek ve kendimizi kaybetmemek için ne yapabiliriz? Elbette ki Allah ile bağımızı güçlendirip, imanımızın artmasını istemek ve ondan yardım dilemektir.
Hazreti Resulullah’ın (s.a.a) her sabah okuduğu güzel bir dua vardır. O Hazret (s.a.a) okuyorsa bizim de bu duayı okuyarak Allah’a sığınmamız icap eder:
يا حي يا قيوم برحمتك أستغيث
“Ya Hayyu ya Gayyum! Bi Rahmetike esteğisu”
“Ey her daim hayatta olan ve her şeyin hayatı da ona bağlı olan! Rahmetinle bana yardım et.”
الهی لا تکلنی الی نفسی طرفة عین ابدا
“İlahi la tekilni ila nefsi tarfete aynin ebeda”
“Allahım! Bir göz açıp kapama anı bile beni kendi başıma bırakma.”
Kendimizi kaybetmemek, bir anlık gaflette istemediğimiz şeyleri yapmamak için Allah’a sığınalım ve bu güzel duayı okuyalım inşaallah.
Allah bizleri hiçbir zaman yalnız koymasın.
Çünkü bizler hata yapan insanlarız, bizim onun lütfuna, inayetine ve rahmetine her daim ihtiyacımız vardır.