.
.
Ehlader Araştırma Bölümü
İnsanların Alınyazısının Değişme Nedeni
“Bir millet kendilerinde bulunanı değiştirinceye kadar Allah’ın onlara verdiği nimeti değiştirmeyeceğinden dolayıdır. Gerçekten Allah işitendir, bilendir.”
Enfal, 53
Birçok hadiste zulüm ve günah gibi etkenler ilahi nimetlerin değişme nedeni olarak nitelendirilmiştir. Günah ve hak yoldan sapmalardan dönülmesi ise çeşitli ilahi nimetlerin artmasına neden sayılmıştır.[1]
Günahlar ve zulümler, insanı ilahi lütuftan istifade etme dirayetinden uzaklaştırır. Hz. Ali (a.s), Kasia hutbesinde bu konuya da işaret etmiş ve Kumeyl duasında şöyle seslenmiştir:
“Allah’ım! Benim ismet perdesini yırtan günahlarımı affet. Allah’ım! Bedbahtlıklara yol açan günahlarımı affet. Allah’ım! Nimetleri değiştiren günahlarımı affet. Allah’ım! Duanın icabetini önleyen günahlarımı affet.”
Hz. Emirülmüminin Ali’nin (a.s) Malik Eşter’e yazdığı mektupta şöyle bir cümle geçer:
“Allah’ın nimetlerini değiştiren şeyler içinde zulümden daha güçlüsü yoktur. Çünkü Allah mazlumların dualarını duyar, zalimlere de çağı gelince azabını yollar.”[2]
İmam Cafer Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur:
“Günahlarınızın cezası olan, gece ve gündüz çektiğiniz sıkıntı ve dertlerinizden Allah’a sığının.”[3]
* * *
İnsanın Alınyazısı Eylemlerine İpoteklidir
“Size Rabbiniz tarafından basiretler verilmiştir. Artık kim hakkı görürse faydası kendisine, kim de kör olursa zararı kendinedir. Ben üzerinize bekçi değilim.”
Enam, 104
Bu ayetin benzerleri Kur’an’ı Kerim’de oldukça fazla yer bulmuştur. Bu tarz ayetlerde insanın iman ve küfrünün, iyilik ve kötülüğün, görüyor ya da kör oluşunun neticesinin yine insana döneceği beyan edilmektedir. Şu ayetlerde olduğu gibi;
* “Herkesin kazandığı (hayır) kendine, yapacağı (şer) de kendinedir...”[4]
* “Kim yararlı iş işlerse kendi lehinedir; kim de kötülük işlerse kendi aleyhinedir. Rabbin, kullara karşı zalim değildir.”[5]
* “İyilik ederseniz kendinize iyilik etmiş olursunuz. Kötülük ederseniz o da kendinizedir.”[6]
- - - - - - - - - - -
[1] - Tefsir-u Nuru’l Sakaleyn ve Tefsir-u Furkan
[2] - Nehcu’l Belağa, İmam Ali (a.s)’ın Malik-i Eşter’e yazdığı ahitname
[3] - Tefsir-u İsna Aşeri, Usul’u Kâfi, c.2, s.269
[4] - Bakara, 286
[5] - Fussilet, 46
[6] - İsra, 7
